مقررات عملکردی حفاظ ها

حفاظ ها، در زمانیکه دسترسی مستقیم به دستگاه در طول عملکرد عادی نیاز نمی باشد، ابزار بسیار خوبی برای حفظ امنیت هستند.

حفاظ ها باید:

مانع از دسترسی به محدوده های حادثه ساز باشند (از تمامی جهت ها و مسیرها).
خود باعث گیرکردن یا ایجاد خطرات دیگر نشود.
مانع از خروج قطعات شکسته شود (مانند تسمه و زنجیر).
بدون برداشتن حفاظ بتوان تنظیمات جزئی و روغن کاری را انجام داد.

در زمان بکارگیری حفاظ، اطمینان حاصل نمایید که:

وضوح کافی برای مشاهده نقاط تغذیه ارائه دهد.
در برابر پارگی ها و ساییدگی های معمولی مقاومت کافی داشته باشد.
منطبق با الزامات کیفیتی و تولیدی باشند.
در مقابل شکستگی و تغییر شکل مقاوم باشند.

حفاظ های انتقال نیرو و محوطه (ضمائم): حداکثر منفذ مجاز

مواد مورد استفاده برای ساخت حفاظ های انتقال نیرو معمولا متشکل از سیم های بافته شده، فلزات سوراخ دار یا کشیده شده می باشد. محافظ های توری یا سوراخ دار باید کاملا به صورت صاف نصب شوند تا کارگران نتوانند از طریق منافذ به دستگاه دسترسی یابند. این امر از طریق قرار دادن حفاظ در فاصله ایمن از قطعات متحرک می تواند صورت پذیرد.

کارآمدی منافذ حفاظ از طریق یک تست قابل ارزیابی می باشد. تست میزان دسترسی، زمانیکه دستگاه خاموش و قفل است می تواند انجام شود. رابطه میان سایز منفذهای حفاظ و فاصله تا نقطه عملکرد به نمایش گذاشته شده است.

a: ابعاد عمودی منفذ حفاظ b: فاصله از نزدیک ترین نقطه خطرساز داخل حفاظ.

حفاظ نقطه عملیاتی: حداکثر منفذ مجاز

حفاظ نقطه عملیاتی (که همچنین با عنوان حفاظ تغذیه شناخته می شود)، معمولا به گونه ای با شیارهای افقی طراحی می شود که اپراتور قادر به داخل کردن جسم تخت به داخل دستگاه باشد. شکل 5 به وضوح نشان می دهد که چگونه منفذ حفاظ افقی با نزدیک تر شدن دست به نقاط خطرناک کوچکتر می شود.

تجهیزات دستی معمولا بیشترین ریسک ایجاد خطرات را برای کارگران ایجاد می کنند. حفاظ های تغذیه باید به دقت طراحی شوند تا اطمینان حاصل شود که دست کارگرها به نقاط عملکردی دستگاه نمی رسد.

حداکثر میزان مجاز منفذ حفاظ بر اساس میزان فاصله با خطر

منفذ باز

منفذ مربعی

موانع یا حصارهای پیرامونی- فاصله تا قطعات متحرک

برای شرایط کم خطر و یا با خطر متوسط، یک مانع یا حصار محیطی می تواند برای حفاظت از کارگران در مقابل تماس با قطعات خطرناک دستگاه مورد استفاده قرار گیرد. در صورت امکان، حصار یا حصار محیطی باید حداقل 1.8 متر (6 فوت) ارتفاع داشته باشد.

اگر این کار عملی نباشد، فاصله دسترسی از گاردریل، موانع یا حصار پیرامونی تا نقطه عملکردی دستگاه باید حداقل مطابق با شکل6 و جدول2 باشد. جدول 2 حداقل الزامات نظارتی را شرح می دهد. اما، از آنجاییکه موانع حفاظتی با امنیت بالا، عملکرد حمایتی بهتری دارند، ممکن است مشخصات دقیق تر و جزئی تری نیاز باشد. به عنوان نمونه اگرارتفاع منطقه خطر (A) 1400 میلی متر باشد، و فاصله افقی (C) از موانع حفاظتی پیشنهاد شده 1000 میلی متر باشد، ارتفاع موانع حمایتی (B) باید حداقل 1120 میلی متر باشد. اگر حصار کمتر از 8/1 باشد، علت آن باید به صورت مستند ذکر شود.